Droga Rodzino Hospicyjna, Przyjaciele, towarzyszący nam na różne sposoby, przyjmijcie i od nas najserdeczniejsze życzenia. Płynie ich wiele w tych dniach… Cóż powiedzieć? - nadmiar słów nie służy sercu, łatwo bowiem wtedy „zadeptać” jego mowę.
Dziękujemy, że jesteście. Cicho, pokornie, zwyczajnie - razem tworzymy piękne dzieło. Ciągle się uczymy siebie, ale też wzmacniamy, krzepimy, podtrzymujemy gdy brakuje sił. Tak ma być. Mamy w niebie coraz więcej Patronów, naszych Aniołów - dzieci, które z nami były i odeszły. Nie muszą już dotykać wiarą - marzyć, być Ktoś odsłonił kurtynę, pokazał INNY świat. Dociekać w bezsenne noce, których długość jest liczona niepokojem rodziców i miarowym kapaniem kroplówek, wlewek, wsłuchiwaniem się w oddech i pytaniami, czy ON naprawdę istnieje?...
 
One już WIEDZĄ! Mają w sobie błogosławiona pewność. Zmartwychwstały jest z nimi.
 
- A co z nami? – zapytasz.
 
W prawdę o Jezusie Zmartwychwstałym trzeba wejść z intelektem i otwartym sercem. Kiedy analizujemy opisy ewangelistów, odnajdujemy w nich jeden, z pozoru mało istotny, szczegół. To „kamień odsunięty od grobu”. Kamień to ciężar, zapora oznaczająca „koniec”. W sensie szerszym symbolizuje zamknięcie, niewiarę w moc Boga. Jezus prosił w Betanii, tuż przed wskrzeszeniem Łazarza: „Usuńcie kamień!”. Gdy tak się stało, jego przyjaciel powrócił do życia.
 
Aby Zmartwychwstały Jezus mógł NAS wrócić do życia - otworzyć na nie, przemienić, uzdolnić do przyjęcia Boskich darów - konieczne jest usunięcie z serca i umysłu „kamieni” , które je zamykają, obciążają; wyrzucenie wszelkich skamielin, broniących Mu wstępu. Owymi grobowymi głazami mogą być zrośnięcie się w jedno z grzechem i ciemnością, obojętność, rutyna, niewiara, lęk, płytkie życie, brak nadziei i tysiąc innych… Niełatwe to zadanie. Ale też warto pamiętać, że Zmartwychwstałemu wystarczy nasze gorące pragnienie, proste, szczere gesty. Jego mocą skamieliny kruszeją, nie naszą. Czytamy, że kiedy oddał ducha Ojcu, „ziemia zadrżała i skały zaczęły pękać” (Mt 27,51). Gdy zmartwychwstał, „anioł Pański zstąpił z nieba, podszedł, odsunął kamień i usiadł na nim” (Mt 28,1-2).
 
Życzymy Wam i sobie, abyśmy potrafili wszystkie te wielkie Boże prawdy – jak WIELKA NOC, którą świętujemy - w sobie pomieścić. Pokoju serca i miłości!
 
Resurrexit Christus, Alleluja!
W imieniu Rodziny Hospicyjnej
ks. Paweł